The Breed Standard

FCI-Standard N° 99

ORIGIN: Germany.

DATE OF PUBLICATION OF THE OFFICIAL VALID STANDARD: 19.03.2015.

UTILIZATION: According to his hunting purpose as a versatile hunting dog, the Weimaraner must possess all the talents required of him, and be able to be used for all works in field, wood and water, in a performance oriented manner, before and after the shot.

FCI-CLASSIFICATION: Group 7 Pointing Dogs.
Section 1.1 Continental Pointing Dogs,
Type “Braque”. With working trial.

BRIEF HISTORICAL SUMMARY: There are numerous theories regarding the origin of the Weimaraner Pointing Dog. Only so much is certain: That the Weimaraner, which at that time still contained a great deal of liam hound blood (« Leithund ») was already kept at the Weimar court in the first third of the 19th century. In the middle of the 19th century, before pure breeding was started, breeding was mainly in the hands of professional hunters and gamekeepers in central Germany, mostly in the regions round Weimar and in
Thuringia. As the days of the lima hounds passed, the dogs were crossed with the « Hühnerhund » and breeding was continued with this cross. From about 1890 on, the breed was produced according to
a plan and regarded as suitable for registration in a stud book. Apart from the shorthaired Weimaraner, a longhaired variety occurred, if only singly, since the turn of the 20th century. Since being admitted to the studbook, the Weimaraner has been pure bred, remaining mostly free from crosses with any other breeds, in particular, Pointers. Therefore the Weimaraner is likely to be the oldest German « pointing » breed, which has been pure bred since 1900.

GENERAL APPEARANCE: Medium to large size hunting dog. Functional working type, pleasing in shape, sinewy and very muscular. Difference in type between dogs and bitches easil distinguished.

IMPORTANT PROPORTIONS: Length of body to height at withers approximately 12 : 11. Proportions of the head; from tip of nose to stop slightly longer than from stop to occiput. Forequarter distance from elbow to mid-pastern and distance from elbow to point of withers about equal.

BEHAVIOUR / TEMPERAMENT: Versatile, easily trained steady and passionate hunting dog. Persevering in systematic search, yet not too lively. Remarkable ability to pick up scent. Ready to seize game and other prey; he is a good watchdog, without aggressiveness however. Reliable pointing dog and worker in water. Remarkable inclination to work after the shot.

HEAD
CRANIAL REGION:
Skull: In balance with size of body and facial region. Broader in dogs than bitches, yet in both, the relationship between width of cranial region to total length of head must be in good proportion. Median groove on forehead. Slightly to moderately protruding occipital bone. Zygomatic arches easily traceable behind the eyes.
Stop: Extremely slight.

FACIAL REGION:
Nose: Nose leather large, protruding over the under jaw. Dark flesh colour, merging gradually into gray towards the rear.
Muzzle: Long and, especially in the male, powerful, seen from profile appearing almost angular. Region of canines and carnassial teeth also strong. Bridge of nose straight, often slightly arched, never with a concave curve.
Lips: Moderately deep, flesh coloured, as are the gums. Slight labial corner.
Jaws/Teeth: Jaws strong; teeth complete, regular and strong. Top and bottom incisors closely touching scissor bite.
Cheeks: Muscular, clearly defined.

EYES: Amber colour, dark to pale, with intelligent expression. Skyblue in puppies. Round, set barely slanting. Lids well fitting.

EARS: Broad and fairly long, just reaching to corner of mouth. Set on high and narrow, forming a rounded off point at tip. In alterness, turned slightly forward, folded.

NECK: Good carriage. Upper line arched upwards in profile. Muscular, nearly round, not too short, clean. Becoming stronger towards the shoulders and merging harmoniously into the topline and chest.

BODY:
Topline: From the arched neckline, over the well defined withers the topline merges gradually into the relatively long back.
Withers: Well defined.
Back: Muscular, without a dip. Not running up towards the rear. A slightly longer back, a breed characteristic, is not a fault.
Loin: Broad, muscular, straight to slightly arched, transition from back to loin well closed.
Croup: Pelvis long and moderately sloped.
Chest: Strong but not unduly broad, with sufficient depth to reach almost to elbows and of sufficient length. Well sprung without being barrel-shaped and with long ribs. Forechest well developed.
Underline and belly: Rising slightly, but belly not tucked up.

TAIL: Set on slightly lower than with other similar breeds. Tail strong and well coated. Carried hanging down in repose. When alert or working, carried level or higher. In countries where it is allowed by law, appropriate tail docking is permissible for shorthaired Weimaraner used for hunting.

LIMBS
FOREQUARTERS:
General appearance: High on leg, sinewy, straight and parallel, but not standing wide.
Shoulder: Long and sloping. Well fitting, strongly muscled. Well angulated shoulder joint.
Upper arm: Sloping, sufficiently long and strong.
Elbow: Free and lying parallel to median plane of body. Turned neither in nor out.
Forearm: Long, straight and vertical.
Carpus (Wrist): Strong and taut.
Metacarpus (Pastern): Sinewy, slightly sloping.
Forefeet: Firm and strong. Standing straight in relation to median plane of body. Toes arched. Longer middle toes are a breed characteristic and therefore not a fault. Nails light to dark gray. Pads well pigmented, coarse.

HINDQUARTERS:
General appearance: High on leg, sinewy and well muscled. Standing parallel, turning neither in nor out.
Thigh: Sufficiently long, strong and well muscled.
Stifle (Knee): Strong and taut.
Lower thigh: Long with clearly visible tendons.
Hock joint: Strong and taut.
Metatarsus (Rear pastern): Sinewy, almost vertical in position.
Hind feet: Tight and firm, without dewclaws, otherwise like front feet.

GAIT/MOVEMENT: Movement in all gaits is ground covering and smooth. Hind and front legs set parallel to each other. Gallop long and flat. Back remains level when trotting. Pacing is undesirable.

SKIN: Strong. Well, but not too tight fitting.

COAT
Hair:
Short-haired: Short (but longer and thicker than with most comparable breeds), strong, very dense, smooth lying topcoat. Without or with only very sparse undercoat.
Longhaired: Soft, long topcoat with or without undercoat. Smooth or slightly wavy. Long flowing hair at ear set on. Velvety hair is permissible on tips of leathers. Length of coat on flanks 3–5 cm. On lower side of neck, forechest and belly, generally somewhat longer. Good feathering and breeching, yet less long towards ground. Tail with good flag. Hair between toes. Hair on head less long. A type of coat similar to a double-coat (Stockhaar) with medium length, dense, close fitting topcoat, thick undercoat and moderately developed
feathering and breeching, sometimes occurs in dogs of mixed ancestry.
Colour: Silver, roe or mouse grey, as well as shades of these colours. Head and leathers generally slightly paler. Only small white markings on chest and toes permitted. Sometimes a more or less defined trace occurs along the back.

SIZE AND WEIGHT:
Height at the the withers: Males: 59 – 70 cm.
Females: 57 – 65 cm.
Weight: Males: about 30 – 40 kg.
Females: about 25 – 35 kg.

FAULTS: Any departure from the foregoing points should be considered a fault and the seriousness with which the fault should be regarded should be in exact proportion to its degree and its effect upon the health and welfare of the dog.

SEVERE FAULTS:
• Widely spread woolly coat in the shorthaired variety.
• Eminently curly or sparse feathering in the longhaired variety.
• White markings except on chest and toes.
• Ears: Feathering extremely short or long, not turned.
• Back: Severe sway or roach back. Definitely overbuilt at croup.
• Very pronounced dewlap.
• Definite bow or cow hocks.
• Serious anomalies in the positioning of the limbs, i.e. poor angulation, elbows definitely turned outward; open paws.

DISQUALIFYING FAULTS:
• Aggressive or overly shy.
• Any dog clearly showing physical or behavioural abnormalities.
• Significant deviation in type, untypical for sex.
• Serious deviation in the proportions.
• Size more than 2 cm outside the standard.
• Absolutely untypical, above lumbering or weak.
• Absolute disproportionate.
• Extremely impaired when walking.
• Skin malformations and defects.
• Partial or total hair loss.
• Lack of feathering on belly or ears.
• Deviations from grey tones, such as yellow or brownish, tan brand.
• Colour other than grey. Blue colouring.
• Cranial region absolutely untypical.
• Facial region: Absolutely untypical i.e. distinctly concave nasal bridge. Muzzle too short, pointed, roman nose or with too short flews.
• Entropion, ectropion. Slight and one sided lid defects.
• Jaw and teeth: Missing more than two PM1 or M3.
• Chest, belly: malformations; barrel chest; insufficient chest depth or length; definitely tucked up belly.
• Malformed legs.
• Other malformations.
• Excessively aggressive towards dogs or people, excessive fear.
• Clearly showing behavioural abnormalities

N.B.:
• Male animals should have two apparently normal testicles fully descended into the scrotum.
• Only functionally and clinically healthy dogs, with breed typical conformation, should be used for breeding.
The latest amendments are in bold characters.

Source: Fédération Cynologique Internationale

---

De Rasstandaard

Groep 7 Staande Honden.Sectie 1.1 Continentale Voorstaande Honden, Type “Braque “. Met werkproeven.

CLASSIFICATIE F.C.I.

LAND VAN OORSPRONG
Duitsland

PUBLICATIEDATUM VAN DE GELDIGE ORIGINELE RASSTANDAARD
09.03.2015

Gebruik
In overeenstemming met het doel als een veelzijdig bruikbare jachthond moet de Weimarander over de van hem vereist aanleg beschikken en als jachthond ingezet kunnen worden in het veld, bos en water en gebruikt kunnen worden bij zowel het werk voor als na het schot.

Kort geschiedkundig overzicht
Over het ontstaan van de Weimarse Staande Hond zijn talrijke theorieën ontwikkeld. Vast staat slechts, dat de Weimaraner, die destijds nog zeer veel bloed van de Leithund bezat, al in het eerste derde deel van de 19e eeuw aan het Hof van Weimar gehouden werd. In het midden van de 19e eeuw, dus voordat met de zuivere fokkerij werd begonnen, was de fokkerij bijna uitsluitend in handen van beroepsjagers en jachtopzichters in midden-Duitsland, vooral in de omgeving van Weimar en Thüringen, die meestal alleen op werkeigenschappen selecteerden. Toen de tijd voor de Leithund voorbij was, kruisten zij hun honden met ook met Hoender honden en fokten zij met deze kruisingen verder. Vanaf ongeveer 1890 werd met het ras planmatig gefokt en werden de fokdieren en hun nakomelingen in het stamboek opgetekend. Naast de kortharige variëteit kwam reeds voor de eeuwwisseling naar de 20e eeuw, zij het sporadisch, ook al een langharige variëteit voor. De Weimaraner wordt sinds hij opgenomen is in het stamboek zuiver gefokt en is dus vrij van inkruisingen met andere rassen, in het bijzonder de Pointer, gebleven. Daarmee is de Weimaraner het oudste Duitse Staande Hondenras, dat sinds 1900 zuiver gefokt wordt.

Algemeen voorkomen
Middelgrote tot grote Jachtgebruikshond. Doelmatig werktype, mooi van uiterlijk, pezig en goed bespierd. Er moet duidelijk verschil zijn tussen het type van de reu en van de teef.

Belangrijke verhoudingen
Verhouding lengte van de romp tot schofthoogte ongeveer 12:11.
Verhouding van het hoofd van neuspunt tot aanvang schedel iets langer dan van aanvang schedel tot achterhoofdsknobbel.
Voorhand afstand tussen de elleboog en het midden van de middenvoetsbeentjes is nagenoeg gelijk aan de afstand tussen de elleboog en de schoft.

Gedrag/temperament
Veelzijdige, gemakkelijk af te richten, karaktervaste en gepassioneerde jachtgebruikshond, die systematisch en volhardend zoekt, echter niet overdreven temperamentvol. Opvallend goede neus. Rooftuig- en wildscherp, waakzaam, maar niet agressief. Betrouwbaar bij het voorstaan en bij het waterwerk. Opvallende aanleg voor het werk na het schot.

Hoofd
Bovenzijde schedel in harmonie met de lichaamsgrootte en het aangezicht. Bij reuen breder dan bij teven, echter bij beiden in verhouding. Breedte van het hoofd moet in goede verhouding zijn met de lengte van het hoofd. Op het midden van de schedel een verdieping. Achterhoofdsknobbel licht tot matig zichtbaar. Achter de ogen een goed zichtbaar jukbeen. Stop – Uiterst geringe stop.
Aangezicht – Neus fors, steekt voor de onderkaak uit. Donkervleeskleurig, naar achteren geleidelijk overgaand in grijs.
Vang lang en in het bijzonder bij reuen krachtig, en profiel bijna vierkant. De vang en de omgeving van de hoektand bijna even breed (sterk). Neusrug recht, of iets gewelfd, doch nooit naar onderen doorgebogen.
Lippen matig overvallend; deze evenals gehemelte vleeskleurig. Kleine mond vouw.
Kaak / Gebit kaak krachtig. Volledig, regelmatig en krachtig gebit. Bovensnijtanden staan zonder tussenruimte voor ondersnijtanden (schaargebit).
Bakken Gespierd en duidelijk ontwikkeld. « Droog hoofd ».
Ogen donker tot licht barnsteenkleurig, met intelligente uitdrukking. Als pup hemelsblauw. Rond, nauwelijks scheefstaand. Goed aanliggende oogleden.
Behang breed, tamelijk lang, ongeveer reikend tot de mondhoek, spits aan de onderzijde afgerond, hoog en smal aangezet. Bij oplettendheid iets naar voren gedraaid en gevouwen.

Hals
Gespierde, nagenoeg ronde edel gedragen hals, die niet te kort is.
Bovenlijn gebogen en profiel. Droge hals. Steviger wordend naar de schouder en harmonisch overgaand in borst en ruglijn.

Lichaam
Boven belijning van de gebogen halsbelijning, over de goed ontwikkelde schoft gaat de bovenbelijning geleidelijk over in de relatief lange vaste rug.
Schoft goed ontwikkeld.
Rug vast en bespierd, zonder doorgezakt te zijn. Achter niet overbouwd. Een wat langere rug is een raskenmerk en daardoor geen fout.
Croupe bekken lang en matig aflopend.
Borst krachtig, niet overdreven breed, met voldoende diepte – bijna tot de elleboog reikend – en voldoende lengte, Gewelfd, zonder tonvormig te zijn, met lange ribben. Voorborst goed ontwikkeld.
Onderbelijning en buik Licht oplopend, echter geen opgetrokken buik.

Staart 
Staartaanzet enigszins lager en onder de rugbelijning dan bij vergelijkbare rassen. Staart is krachtig en goed behaard. In rust hangend, bij opmerkzaamheid en tijdens het werk horizontaal en hoger gedragen.
In landen alwaar het wettelijk is toegestaan om de staart te couperen mag de staart bij korthaar Weimaraner, voor zover doelmatig voor het jachtgebruik, gecoupeerd worden.

Benen
Voorhand 
Algemeen : benen « hoog » pezig, recht en parallel, maar niet breed staand.
Schouders goed gehoekt, lang, schuin en goed aanliggend, door sterke spieren verbonden.
Opperarm schuin gesteld, sterk en van voldoende lengte.
Ellebogen vrij en recht gelegen. Niet naar binnen, noch baar buiten gedraaid.
Onderarm lang recht gesteld.
Voorvoetgewricht krachtig, strak.
Voormiddelvoet pezig, schuin gesteld.
Voorpoten krachtig. Recht onder het lichaam staand. Tenen gebogen en gesloten tegen elkaar liggend. Langere middelste tenen zijn kenmerkend voor het ras en daardoor niet als fout te beschouwen. Nagels licht- tot donkergrijs. Zoolballen ruw en goed gepigmenteerd.

Achterhand 
Algemeen : benen « hoog », pezig en goed bespierd, evenwijdig, parallel gesteld, niet naar binnen noch naar buiten gedraaid.
Bovenschenkel van voldoende lengte, krachtig en goed bespierd.
Kniegewricht krachtig en vast.
Onderschenkel lang, met duidelijk zichtbare pezen.
Spronggewricht krachtig en vast.
Achtermiddelvoet pezig, bijna verticaal in positie staand.
Achterpoten krachtig en compact, zonder wolfsklauwen. Verder zoals de voorpoten.

Gangwerk is in alle tempo’s uitgrijpend en vloeiend. Bij het gaan voorbenen duidelijk parallel met de achterbenen. In galop lang en vlak. In draf blijft de rug recht. Telgang is ongewenst.

Huid
Sterk. Goed aanliggend, maar niet te strak.

Beharing
Korthaar kort (maar langer en dichter dan bij de meeste vergelijkbare hondenrassen) sterke, zeer dichte, glad aanliggend dekhaar. Zonder of met geringe onderwol.
Langhaar zacht, lang dekhaar met of zonder onderwol. Glad of licht gegolfd. Beharing aan de ooraanzet lang erover vallend. Aan de oorpunten is fluweelachtige beharing toegestaan. Lengte van de beharing aan de flanken 3 – 5 cm, aan de onderzijde van de nek, de voorborst en de buik doorgaans iets langer. Goede bevedering en broek, echter naar onderen toe minder lang. Staart met goede pluim. Tussen de tenen behaard. Beharing aan het hoofd minder lang.
Een stockhaarachtige beharing met middellang dicht aanliggend dekhaar, dichte onderwol en matig ontwikkelde bevedering en broek komt soms voor bij honden met voorouders uit kort- en langhaar.
Kleur zilver-, ree- of muisgrijs alsmede overgangen tussen deze tinten. Hoofd en behang meestal iets lichter. Een geringe witte aftekening is alleen op de borst of aan de tenen toegestaan. Soms komt een meer of minder uitgesproken donkere « aalstreep » over het midden van de rug voor.

Grootte en gewicht
Schofthoogte Reuen: 59 tot 70 cm; Teven: 57 tot 65 cm.
Gewicht Reuen: ca. 30 tot 40 kg; Teven: ca. 25 tot 35 kg.

Fouten
Elke afwijking van de hiervoor opgenomen raspunten moet als fout worden beschouwd, waarbij de ernst van de fout in verhouding gezien moet worden tot de mate waarin afgeweken wordt, waarbij de invloed van de fout op de gezondheid en het welzijn van de hond betrokken moet worden.

Opmerking
Reuen dienen twee ogenschijnlijk normaal ontwikkelde teelballen te bezitten, die volledig zijn ingedaald in het scrotum.
Bij de fokkerij mogen uitsluitend functioneel en klinisch gezonde, rastypische honden ingezet worden.

• Bron: Vereniging de Weimarse Staande Hond